11 maart was het dan zover. De grote dag was aangebroken. En wat was dit spannend zeg! Onbekend gebied, onbekende gevoelens, onbekende pijn, maar hoe ik er nu op terug kijk is het een mooie dag geweest! Vandaag vertel ik over mijn bevalling, de kraamtijd, en hoe het leven is met een dochter! Bekijk hier haar instagram account voor schattige baby foto’s!

De bevalling, 11 maart

Om 3 uur in de nacht voelde ik lichte pijn in mijn buik. Dit voelde een heel klein beetje alsof je heel nodig naar de wc moet, maar toch iets anders. Het ging af en toe weer weg en toen kwam het weer. Ik probeerde hier doorheen te slapen. Om half tien in de ochtend werden deze pijntjes erger. En ze volgende elkaar steeds sneller op… toen besloten we maar de verloskundige te bellen. In de tussentijd probeerde ik mijn pijn te temperen door onder de douche te staan. Ik had voornamelijk pijn in mijn rug. Dus had ik een plastic stoel onder de douche gezet waar ik op kon zitten met een warme straal op mijn onderrug. Rond half 11 was ze bij ons thuis en keek ze hoeveel ontsluiting ik al had. Ik zat dus al op 5 cm. We mochten gelijk door naar het ziekenhuis, want daar wilde ik graag bevallen voor het geval er iets mis zou gaan. Dit was uiteindelijk maar goed ook.

Weeën

Naar het ziekenhuis toe (10 min. Van ons huis vandaan) werden mijn weeën steeds heftiger. Voornamelijk in mijn rug. Ik had een hittepit mee genomen van thuis en deze op mijn onderrug gelegd. Dit zwakte de pijn wel iets af. Op handen en knieën zitten werkte voor mij het beste om de weeën op te kunnen vangen, dus ook in de auto. Vraag me niet hoe. Eenmaal daar ging het super snel. Ik mocht gelijk in een kamer. Daar mocht ik gebruik maken van een douche, of bed uiteraard, ze hadden eventueel een bal waar je op kon zitten om je weeën op te vangen, maar mijn voorkeur ging toch uit naar de douche. De verloskundige was er ook bij samen met een kraamverzorgster om me te helpen met puffen en eventueel masseren waar het pijn deed. Maar uiteindelijk werd de pijn zo heftig in mijn rug dat mijn hele bovenbenen ook kapot gingen van de pijn. Mijn buikpijn viel opzich mee. Ik had echt last van rug en been weeën. Op een gegeven moment voelde het echt aan alsof je moest poepen. Dat had ik ook echt gezegd rond de honderd keer, samen met: “ik kan echt niet meer het doet zo een pijn ik wil nu pijnstilling.” Helaas gaven ze me dat niet omdat het goed ging zoals het ging (al voelde ze mijn pijn niet natuurlijk en ik vond het totaal niet goed gaan, haha).

De bevalling

Op een gegeven moment lag ik weer op bed en had ik zo goed als 10 cm ontsluiting. Nu kon het echte werk beginnen. Ik mocht dus beginnen met persen. En dit was nogal wat… ik ben echt wel van het sporten, maar dit is wel echt next level. Ik kreeg het persen niet echt onder de knie, of het lukte gewoon niet. Na 2 uur persen was ik zo uitgeput dat ik echt niet meer kon en gek genoeg alleen maar kon zeggen dat ik wilde slapen. Mijn weeën werkte niet mee waardoor ik alles op eigen kracht had gedaan, waar normaal de weeën dus mee helpen het kindje eruit te krijgen. Dus probeerde ze weeën opwekkers. Ik zei al tegen de dokter nee want ik heb al zo een pijn, die weeën doen echt zijn werk wel, maar blijkbaar dus niet. Dat werkte ook niet. Uiteindelijk stonden er tien dokters bij me in de kamer. Want na twee uur persen werd het voor ons kindje ook zwaar. Ze had mij ruim de tijd gegeven, maar het lukte me gewoon niet. Dus werd er van alles bij me aangesloten. De gynaecoloog stuurde een aantal mensen weg omdat het echt te druk werd.

Het einde in zicht

Er moest een knip gezet worden en uiteindelijk is ze om 16.03 geboren met een zetje van een vacuüm pomp. Ze werd gelijk op de borst gelegd. De pijn van de weeën was gelijk weg. Chloë Ariana was geboren! We moesten nog 6 uur in het ziekenhuis blijven omdat ze met de vacuüm pomp is geboren. Ze werd helemaal nagekeken maar voor het geval er nog iets op kon treden. Uiteindelijk waren we pas half 12 in de avond thuis. Dat was wel even gek met een baby voor het eerst.

De eerste nacht

We hadden Chloë in het bedje gelegd en durfde eigenlijk niet te gaan slapen ook al waren we erg moe van de lange dag. Chloë was ook erg moe. Dus eigenlijk moet je je slaap wel van de eerste nacht nemen want dan slapen ze als een blok. De tweede nacht daarin tegen was echt heel anders. Ze had al kramp dus toen sliep ze pas om half vier in de nacht en de volgende ochtend kwam de kraamzorg al om acht uur dus dat was een korte nacht.

Chloë heeft ook instagram! Volg haar door hier te klikken. Die schattige baby foto’s wil je niet missen.

𝚅𝚎𝚎𝚕 𝙻𝚒𝚎𝚏𝚜 𝙶𝚊𝚋𝚢

“Hello to the world little girl.”